یك مهندس روسی تعدادی كارگر ایرانی را برای كار استخدام كرده بود، كارگران بنا به وظیفه شرعی وقت اذان كه می‎شد برای خواندن نماز دست از كار می‎كشیدند.

یك روز مهندس به آن ها اخطار كرد كه اگر هنگام كار نماز بخوانند آخر ماه از حقوقشان كسر می‎شود. كسانی كه ایمان ضعیف و سست داشتند از ترس كم شدن حقوقشان نماز را به آخر وقت می‎گذاردند امّا عدّه ای بدون ترس از كم شدن حقوقشان همچنان در اوّل وقت، نماز ظهر و عصرشان را می‎خواندند.

آخر ماه، مهندس به آن ها كه همچنان نمازشان را اوّل وقت خوانده بودند، بیشتر از حقوق عادّی (ماهیانه) پرداخت می‎كند كسانیكه نماز خود را به بعد از كار گذاشته بودند به مهندس اعتراض می‎كنند كه چرا حقوق آنها را زیاد داده است. مهندس می‎گوید: